K A R A M A N________________Türk dilinin başkentinden... Derler; Karaman’ın alt başı kuyu, O çok eskidenmiş, şimdi hepsi boş! Tüm o kuyuların, kurudu suyu; Kaldı tüm gözlerde, birkaç damla yaş… Etrafta obruklar oluştu birden! Su çekildi, toprak doluştu birden! Koyunlar, kuzular ölüştü birden! Çobanlar bastırdı, sinesine taş… Derler; Karaman’ın var bir koyunu! Dile düşmüş; “sonra çıkar oyunu!” Temsil eder Türk’ün Afşar boyunu! Hepsi Oğuz boyu, hepsi bir soydaş… Karaman kalesi, merkeze yakın; Selçukludan kalma, şu işe bakın! Her yıl turist alır, hem akın, akın! Köylüsü, kentlisi, eş, dost, arkadaş… Çevresi hep antik mezarla dolu! Birçoğuna varmaz, araba yolu! Defineci sarmış tüm sağı solu! Öyle çoğaldı ki, dağlarda Nebbaş… Karamanoğlu’nun adı Mehmet’miş! Arapça ve Farsça önünde setmiş! Türkçeyi ana dil, diye emretmiş! Karaman Türkçeye resmen olmuş baş… … Kimler konup geçmiş Afşar elinden? Mevlana velinin, mana selinden! Derviş Yunus’un o tatlı dilinden; Hepsi hoş görüyle, olmuşlar paydaş… Karaman-2022/03 Halil Şakir Taşçıoğlu TDK: Nebbaş: mezar soyucusu… RESİM: Karaman Ak/tekke (Mader-i Mevlana) Camii... |
O çok eskidenmiş, şimdi hepsi boş!
Tüm o kuyuların, kurudu suyu;
Kaldı tüm gözlerde, birkaç damla yaş…
günün güzel dizelerini kutlarım üstadım
selam ve sevgiler...