KIRDILAR
Bir daha yazılmaz satırlar belki
Defteri kalemi eli kırdılar Avazımı duysa hatırlar belki Sazım da mızrabı teli kırdılar Aklar düşürdüler siyah saçıma Neler duydum neler attım içime Allah için razı oldum suçuma Kanadımı büküp kolu kırdılar Yapraklar dalından düşer oynardı Düşen her yaprakta umutlar vardı Toprak susayınca gökler ağlardı Ağacımı söküp dalı kırdılar Belki yazdıklarım gitmez hoşuna Su döksen yeşermez her şey boşuna Büyüttüm besledim yalnız başına Yüreğimde açan gülü kırdılar Bir hicaz bir hüzzam çaldırdım İnan Karşıma çıkana saldırdım İnan Cenazemi kendim kaldırdım İnan Ölümü taşlayıp salı kırdılar Harun yıldırım |
Böyle bir durumda her şey tek tek kırılıyor maalesef.
Tıpkı şiirde verilen temada olduğu gibi.
Kaleminize gönlünüze sağlık.
Tebrik ediyorum.
Esen kalın.