ÜMİT YOKSA SÖNER KANDİL
ümit yoksa söner kandil
zora girer iskandil ıslak kalır mendil güz dediğin nedir ki soyunmadan başka sus kesildi ağzım susadı niyazım metruk sokaklarda unutulmuş zaman akort tutmuyor keman düş’ süz kalan gecede ötüyor bir saksağan bilmiyorum hangi ecelden kalma izlerini taşıdığım bu travma yüreğimi emanete bıraktım da geldim ne yaptıysam bitmedi derdim bak bir şiir açmış gözlerini aval aval bakıyor dokunsam bozulur mu acep ? karşılık versem belli olur mu sevdiğim ? vermesem ayvayı yediğim belli olur mu ? |