Hüzünlü Menekşe
Gece otururken odamda ruhumla
rüzgar fısıldadı bir yanıma nefesimizi kestik ve dinledik o sözleri bana beni anlattı güzel bir edâyla sanki daha önce hiç yaşamamış gibi büyük bir heyecanla dinledim gözlerimi kapattım ve daldım o hülyaya sonra yine gördüm onu hâlbuki silmiştim hafızamdan kızdım rüzgara, açıldı yine o tozlu raflardaki kitaplar uzun zaman olmuştu onunla otururken sahilde yanımızda menekşeler hep beraber gülüyorduk güneşin gidişine yarın daha güzel bir gün için ama sonra bizi bırakıp gitti işte her gece ağladım sahilde menekşelerle hiç aç kalmıyordum gözyaşlarım beni doyuruyordu elveda bebeğim, elveda bedenim... |
Emeğine yüreğine sağlık
__________________________________Selamlar