GECENİN RENGİ ZİFİRİ KARA
insanlık kirli çamaşırları
yıkamayıp dursun ver ayarı efsun buna sebep olanlar utancından kudursun bir şiir gibi adın tadın bir şiir gibi yarama sardığım bir gazlı bez örtüsü fincanım da ise bir kahve kokusu başını eğdiğin her manifesto senin eserin değil uyur gezer’ in de yoksa boğazına mı dayandı ? esaretin uğultusu gecenin rengi zifiri kara meğer hep soğuklar döşemişsin gönlüne ellerin de ne çok yorgunluklar biriktirmişsin ama isyan yok nisyan da bu hicranı kim taşıdı bu noktaya kadar ? niye hala intizarı yeğlemekteyim ? bir gülücük yolla bir de hakkını helal et yeter bu senden son dileğim |