Hüznü bilmeyenlerin dünyasında
Öyle ağır bir yükü taşıdı ki;
incecik bileklerimiz.
Tevafuk gibiydi
sırtımıza kambur ettiklerimiz.
Coşkun derelerle yarışıp
koşmak istedikçe gün ışığına.
Boş verdik dünden bugüne
uzanan masallara.
Koptu ipler, uçan zamanda.
Günahtı geriye bakmak
O yüzden göremedik ileriyi.
yarım kaldık akıntıda, rüzgârda.


Vicdanını kiraya verenlerin
şiddet sarmalında.
Susturucu taktık
çılgınca saldırılara.
Çift şeritli asfalt gibi
geçtiler üzerimizden.
Kirlettiler kimliğimizi
acımasızca..
Eşsiz bir yol
Eşsiz bir yolcuyduk
anlayana..


Eteklerimizde yaşam kavgası
derinlerimizde sevda yankılanırdı.
Yalanın ve yanlışın batağında
gül kokardı ellerimiz.
Tuttuğumuz dileğe bile
ihanet ederken uç uç böcekleri.
Bilinmese de değerimiz
Yanan ateşin ortasında parlayan
saf altından mücevherdi
eğilip bükülmeyen yüreklerimiz.
Gerekirse uçurumlara kucak açardı
içimizdeki çocuk gözlerimiz..!


Ferdaca