Kötü terziler dikmiş senin yüzünü
Göz diye kırık tespih boncuğu
Odaksız bakmalardan yakaladığın kırmızı bayraklara uzatmışsın parmağını
Fermuardan ağzını açmış çekiştirirken bir hadsiz
Basmışsın narayı
Bu bir başka!

Ne bilirsin ki sen? Ne gördün, ne anladın tekerle-n-meden?
Hayra yormalar, dekarlık tarlada, eğreti otu yolmalar,
Tek başına…

Dişlerinde hep bir pembe ip.
İçinde bitmez gıcırtı,
Çenenin altına sızanlar iz...
Şu halin kendine şaka.

Seviştikten sonra sigara içmeyen azınlık
Ortaya bırakılmışın üstünü gazete ile örterken burnunu tıkayan ezik
Alışveriş fişlerinden fal tutan yaşlı çocuk
Yapma!...

Fazlasına tok numarasındasın hala, eksiğinle nefes kıt kanaat.
Resim defterlerinde kuyruğu yedi renk bir sürü at.
Paratonerine yuva yapmış haris yıldırım.
İlk sismik fiskede muhtemel kaldırım.
Her işin bitmekten aciz, her duygun yarım.

Kötü yazanlar yazmış senin ebedini
Ne yapalım, yokmuş doğan ağzında gümüş kaşık
Sırf bu yüzden bu kül grisi sana sırnaşık
Arka teker de böyle gider, yüzde doksan ihtimal
Yaklaşık…

El baş amuda kalk da bak, sen değil asfalt ters
Kırıkların hepsi kaynıyor, ister düzgün, ister sakat
Sürüklerken içi boşalanlarını
Acıma vitrinlerden yansıyanına
Bir makine alıp tarama da etrafı

Şu, "bu sefer başka" larını al,
Yastık kılıflarını,
Çabuk donan alçılarını,

Sadece geç git,
Azot döngüsünün kıyma makinesi tek yön
Yavaş...
Çok abartma yaşamayı.

02.03.2022