YURDAGÜL
Yazmış,
Güleç yüzlü, can parçası kızım... Yıllar önceki öğrencim. Bunların hepsi, Can sıkıntısından diye... Ve resim yapmış.. Koca bir Çınar ağacı, Küçük bir köy, Kenarından ırmak akıyor... Çınar ağacının dibinde Bir pınar... Çağıl çağıl akmakta... Resmin etrafında Renk renk boyalar. Ve bir mum yanıyor İnceden inceden... Manzara, hem kağıtta, Hem ortamda güzel. Ama Yurdagül’ümün ruhunda, Manzara, Tahmin ediyorum ki sonbahar... Hüzün kokan içsel sıkıntılar, “Yorulduğunu söylüyor, Elinden geleni yaptığını, Ama sonuca ulaşamadığını Üzüntüyle belirtiyor.” Bu günlerde, Kim yorulmuyor ki? A kızım ! Kim istediğine ulaşıyor ki? Hayat bir çabalama, Çalış, didin ama, Sakın yorulma! Yılgınlık gösterme! Sen bir annesin! Anneler üretkendir. Yorulmazlar... Bıkmazlar... Usanmazlar... Yıkıldın mı yeniden kalk ayağa! Sakın pes etme, Şevkle sarıl hayata İnadına sev yaşamı Sakın bırakma yakasını O atarsa atsın tafrasını Sen sıkı yapış yaşama sevincine... Sarıl yüreciğine, Hayat işte! Neylersin! Alıyor seni oradan Bırakıyor farklı bir noktaya Şimdi buradan başla diyor. Yine yine yine yeniden... 20.02.2022 Nasıf Acar DENİZLİ/Merkezefendi |
Kalemine yüreğine sağlık.
Can-ı Gönülden,Tebrik eder,
Sağlıklı huzurlu bir yaşam dilerim.
Selâm ve Duâ ile.