.....
Uzaktın!
Çok uzak... Ölüm dedim! Ölüm aradaki mesafeyi bitirir belki... Eğildim öptüm hasretinden Uzun uzun sustum. Kalbim! Kalbimdeki dağınıklığı topladım. Bir kıyamet bu şehir... Fermanın asılır elimi tuttuğun yerde Yitik kaderler sallanır öptüğüm lebim’de Ne varsa içimde benden habersiz... Ne varsa içimde senden kalan.. Topladım...! Topladım attığın gittiğin yerde... Uzaktın! Çok uzak Vakitsiz gülen solgun yüzüm Beyaz bileklerim gömdüğün kızıl ayrılıklar Bir karanfil daha kanıyor içimde. Bu geceler öldürecek beni, birde yokluğun Unuttum hayel kurmayı... Söyle n’olur! Söyle kuşlar hiç susmasın... |