1
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
444
Okunma
Belki de hiçbir zaman yeterli ve geçerli bir sebep olmayacaktı,
Ölmemiş olmam beni yaşadığıma inandırmaya.
Ruhum aşkın karşısında boyun büküp,
Bağdaş kurup oturmasa!
Bir daha bahar gelmezdi dünyama belkide,
Takıp allı morlu rengarenk çiçeklerini saçlarına.
Değmezdi tenime bir deli yağmur!
Islatmazdı baştan aşağı bir daha.
Gözlerin hayat sunan sevdaya buyruk olmasa!
Belki de tanımazdı hiçbir mevsim beni, bakmazdı yüzüme,
Çalmazdı kapımı sıcak bir gülümseyişle güneş bile.
Ne ismim anılır, ne halim sorulurdu,
Müdavimi olduğum dost meclislerinde,
Azad eden kalbimi göğüs kafesimden,
Her zerremde hüküm süren,
Ve muhtaç olduğum her milimine
Güç veren sevdan olmasa...
5.0
100% (1)
Cevap Yaz