Seni sevmek çok ayrı;
Gözlerinin rengine boyamak bütün şehri
Yeri, göğü, denizi.
Güneş ki en heybetlisi ve en ağır abisi
Aydınlık yüzlüsü semtimizin.
Ve güneşten kopup yanağında hayat bulan gülücükler gibi,
Seni sevmek çok ayrı...

Önce bir uçtan bir uca yakmak gerek
Semti, şehri, denizi ve hatta güneşi.
Ve hiç bir şey gölgeleyememeli
Aldığın tek bir nefesi.
Bir çay sofrasında
Dua olur köpük köpük dökülrsün dilimden
Bir kervan geçer göç gider önümden
Dağların eteklerinden süzülür yüzün gözlerime
Seni sevmek çok ayrı...

Sonra kokun süzülür penceremden odama
Ilık bir rüzgarla.
Genişler göğüs kafesim,
Çiçekler açar gönül bahçemde.
Şiir olur dökülrsün dilimden mısra mısra
Hissiyatı fiile dökülür
Yol alır damarlarımda yaşamak
Seni sevmek çok ayrı...

Ki sen;
Dalından koparılmış iklimlerin serin rüzgarları,
Kendi içine akan coşkun nehir,
Gece ve gündüzün kan davası güttüğü yetim baharların eşsiz çiçeği,
Kırk yerinden yara almış kırık kanatlarıyla meydan okuyan şovalye,
Radarına yakalandığım gözlerin sevda tüccarı,
Seni sevmek çok ayrı...

En kıymetli kelamı dilimin,
Sen beşinci mevsimim.
Haddini aşmış güzellik
Seni sevmek çok ayrı....