Ey sevgili!
Hatırlıyor musun o ilk günü?
Cennetten gelmiş bir huri gibi,
Yüreğimi aydınlatıp, yoluma ışık olduğun;
Dünyamı gülizâr-a döndürdüğün,
O kutlu günü.

Hani sen yolun karşısındaydın,
ben diğer tarafta.
tevafuken bakmıştık ikimiz birbirimize aynı anda.
Göz izlerimiz çarpıştığında,
Tam da yolun ortasında.
Sen de şaşkındın ben de.
Ne yapacağımızı bilememiş kalmıştık arafta.
Hatırlıyor musun?
Ne sen yoluna devam edebilmiştin,
Ne de ben gelebilmiştim yanına.

Yüreklerimiz nasılda çırpınmıştı,
Senelerce evladına hasret ana gibi.
Nasılda kanatlanıp kavuşmak istiyorlardı,
Asırlarca yağmur bekleyen kurumuş toprak gibi.

Ve bu iki sevdalanmış yüreğin buluşması,
Dönüşmüştü yıldırım aşka.
Yıldırım olurda olmaz mı yağmur.
Yüreklerimize düşen bu aşk nüvesi,
olmuştu kocaman bir sevda bulutu.
Ve yağmıştı üzerimize sağnak sağnak,
Sırımsıklam etmişti bizi,
damla damla ıslatarak .
Hatırladın mı o muhteşem anı.

Hatırladın mı?
Otobüse bindiğin andaki pişman halimi.
Arkansıra pişmanlıkla bakakaldığımı.
Günlerce aynı saatlerde aynı yerde nöbet tuttuğumu.
Ve tekrar karşılaştığımız mutlu günü.
Tanışmamızı, sözleşmemizi, buluşmamızı,
Hatırladın mı ey ceylan bakışlı sevgili?
İlk el ele tutuşmamızı.
Hayallerimizi, planlarımızı.
Sahi neydi seninle kavlimiz?
Peki niye ayrıldık biz?

Hatırlamıyorsun hiçbirini değil mi?
Unuttun hepsini, sildin kalbinden.

Sana bir şey söyleyeyim mi?
Ben de hatırlamıyorum seni.

Hatırlamak unutulanı akla getirmektir.
Sen her anımda benim tüm benliğimdeydin.
Aklımdan hiç çıkmadın ki,
Hatırlayayım seni.

Biliyor musun vicdansız?
O günden bu güne hiç gitmedim,
İlk karşılaştığımız o yere.
Yolumu hep değiştirdim,
Yolum oraya düşse bile.

Seninle gezdiğim hiçbir sokağa girmedim.
Mahallelere uğramadım.
Dönüp bakmadım semtlere.
Oruçluydum seni çağrıştıracak şeylere.
Mecalsiz kaldım.
Çaresizdim.
Orucumu bozdum bu gün.
Altmışbir olacağını bile bile.

H.D.S.