NEYİM BEN
NEYİM BEN
Kurulmamış şehrin insanıyım ben Tek kişilik sevgi destanıyım ben Geçmişler, bugünle yarına gider Beyne çadır açmış bir anıyım ben Bazı zaman yardım hislerim çağlar Coşkun akan Toros Irmağıyım ben Şekilsiz düşüncem her yola kayar Sarı buğdayların başağıyım ben Ey yaşam sırrından mahrum insanlar Sizi boğar sebepsiz dökülen kanlar Beni benden başka bilmem kim anlar Çağdaş siyasetin durağıyım ben Ruhu boş bizden olsa da sevmem Üreten herkesin uşağıyım ben İnsanı isterim sağ solu bilmem Katıksız seslenen Mevlana’yım ben Sözlerle oynaşan kemiksiz dilim Göze nahoş gelir desensiz kilim Yüreği kavuran aşka vekilim Kalpte filizlenen bir manayım ben Buluttan yontulan hoş taneyim ben Biraz oku anla daha neyim ben Mecnun misali içmeden sarhoş Leyla hayalinde divaneyim ben Kimi an çekilmez bazen özlenen Kalabalıklarda sessiz, gizlenen Gören zanneder ki aciz, dilenen Dışa ses vermeyen saz ve neyim ben Hedefe ulaşır attığım okum İcraatta varım boş lafta yokum Uzun sürmeyecek geçici uykum Saraydan kalıntı viraneyim ben Meydanda izlenen renkli sergiyim Nefret karşısında sonsuz sevgiyim Bunların yanında daha ne miyim ? Dostluğu üfleyen pervaneyim ben Acı sahnelerden ibret almışım Yerinde değerli ağır bir taşım Şehire önderim kıra yoldaşım Köyü imar eden asil beyim ben Gelecek günlere umut taşıyan Zalimi kahreden halka acıyan Mecnun yürekleri çöllere salan Leyla’yı aratan efsaneyim ben Gitlerde durulup gellerde coşmuş Rüzgarla sahilden sahile koşmuş Kaçak aşıklarla beraber olmuş Kumları yalamış bir dalgayım ben Neden tüm duygular maço yaşanır Biri ötekini hep düşman sanır Bitmez hasretlerim size uzanır Açıkça haykıran bir sevdayım ben Yunus’um yıllanmış çağları delen Pir Sultan gibiyim ipe gerilen Hallacı Mansur’um taşla ezilen İstisna zincirine son halkayım ben Sarhoş düşünceler uçuşur serde Şarkılar dopingdir bitmeyen derde Ufukta kaybolan bilinmez yerde Tebessüm ülkesi bir kıtayım ben Göklerde bir şahin göllerde kuğu Siyasette Batı fikirde Doğu Ümit çiçeğinin hergün solduğu Karanlık geceye doğan ayım ben Heyecan fenadır üzüntüler de Coşkular bazen dönüşür derde Aşırı bağlanmam topluma ferde İtidal üzere bir ortayım ben Firavun, Musa’ya köprü açtırmış İbrahim, Nemrud’a ateş yaktırmış Kalıp düşünceler onlara darmış Zaman zifirine düşen payım ben. Cemiyet bireyden örülmüş dantel Kimisi zır cahil kimisi entel Yüce tepelerde istemem otel Sinan’ın çırağı bir ustayım ben Bilirim hayaller tam gerçekleşmez Fakat hislerim bundan vazgeçmez Geleceğe dair sırları çözmez Anlamı muğlak bir rüyayım ben Bu şiirdekiler benim yaşamım Ayrılmayan parçam, hayatım, kanım Tek söz istiyorsan işte Sultanım Mısra bitiminde son noktayım ben Hayatla oynayan bir YAHYA’yım ben. Yahya TOPAL Kırıkhan / HATAY © 2015 Microsoft Koşullar Gizlilik ve tanımlama bilgileri Geliştiriciler Türkçe |
Emeğine yüreğine sağlık
________________________________Selamlar