BEN DÜN GECETenden alev çıktı, başımdan buhar, Demlenmiş çay oldum ele verildim. Beşinci mevsimdi ne kış, ne bahar, Ben dün gece, arza ikram serildim. Yaşamın ortası, ölüm öncesi, Nereden okusan sırdır güncesi, Ne uyak ne aruz, ne de hecesi, Ben dün gece, tüm anlara derildim. Ateş otuz dokuz, varınca kırka! Tesir etmiyordu yogan ve hırka, Kalkıp alamadım üstüme parka, Ben dün gece, dahiyane delirdim. Döşeğimde kurdum diz üstü bağdaş, Ne cahilsin dedim, ne olgun çağdaş, Yatağım Şirvan’dı, ben garip Ağdaş, Ben dün gece, öldüm öldüm dirildim. |
Ancak belli ki zor günler yaşanıyor. Ama bu dünyada geçmeyen bir kötü gün de yok, geçmeyen bir iyi gün de yok efendim. Bir dahası olmayan bu hayatta önemli olan bu sorunlara sizin verdiğiniz tepkilerdir. Üzmeyin kendinizi, bu da geçer be ya hu...
Yola cıkıp her seherde, dün olmadı bu seferde
Umudun bittiği yerde, Hüda gelir Hüda geçer...