YİNE EFKÂRLANDIM...
Yine efkârlandım dağlar misali,
Bulutlar başımdan eksik olmuyor. Ben kurtuldum derken, gençlik hayâli Çıkar gelir ama, yeri dolmuyor. Kanıma işlemiş bir zehir var ki; Yüreğim azapla gün gün eriyor. Udumun telleri akortsuz sanki; Çile, bam telimi an an geriyor. Yapraklar yağıyor sonbaharıma, Mevsimler ömrümü kışa itiyor. Toprak göz kırpıyor ah ü zarıma, Yıllarla yarışım artık bitiyor. Yıkıyor gönlümü kapkara mazi, Harabeye döndü her şey içimde. Ruhum sanki bin yıl savaşan gazi, Her savaşta dertler başka biçimde. Çık ey gönlüm "bun" dan; zaman sürecek, Umudu terk etme, ferah ol biraz. Her kışın sonunda bahar gelecek, Şayet ömrün varsa, önün yine yaz... 29.12.2013 Fatih-İST. Enver Özçağlayan |