Bana İnandılar O günO yana döndüm Leyla bu yana döndüm Mecnun Yanardağ lavı gibi çırpınışımda söndüm Ne kurtarıcı nede aramıyorum efsun Rabbime giden yolda yalnız başıma yöndüm! Ömür bir nefeslik yol bildim gezdim tedbirle Asla sahiplenmedim dolaşmadım kibirle Bir huzura ihtiyaç duyduğumda tekbirle Nisan yağmuru gözler hemen kıbleye döndüm! Sarıldım tüm evrene lavla örten düzene Huzuru unutmuşlar gördüm küsen küsene Lut kavminin misali malum üzen üzene Ne arkadaydım ne de laf dinlemeze öndüm! Herkes çığlık atıyor gün der kıyamet günü Artık şerliye af yok yaşar durur sürgünü Yapsa hesap ne olur mal mülk olsa üzgünü Bu güne inanmakla onlara göre böndüm! Saffet Kuramaz |
Yaşamı irdeleyen çok güzel bir şiir.
Kutlarım gönül sesinizi,emeğinizi.
Esenlik dilerim.