GİT!..
Git!
öylece kalsın odam, dağınık, dört duvarında hüzün... perdelere ilişmiş mutlu kahkahalar uzak iklimlerdir şimdi... çerçevesinde asılı dursun resmin anılar ormanında bir pastoral... kalsın bedenimde ürkütülmüş kuşlar misali ellerinin tedirginliği... yatak- yorgan firari solmuş çarşafında renkler akşamdan kalma yastık uykusuz, pejmürde her hali... saksıda çiçekler boynu bükük; yapraklarında hüzün sarısı gramofon boşa döner ses vermez, kırık iğnesi... ayna paramparça, silmiş aykırı görüntülerini sandalyeler devrilmiş, taşıyamaz günün yükünü... masada iki içilmemiş kadeh gece nöbetinde, bilmez akîbetini... git!.. gözlerini de al gözlerimden; çek yüreğini yüreğimden!... git!... Tarumarım yokluğunda... |