İZMİR- KEMERALTI
İzmir
içimdeki mavi zehir yaşayamadığım şehir öleceğim, öleceğim kollarında ne sensiz olabiliyorum ne sana dayanabiliyorum yitip gidiyorum yollarında... kemeraltı’nda durmuşum vakıf çeşmesi karşısında arkamda karakol yani sağlamdayım kırk yıllık otacı sol yanımda sağım salepçioğlu tepemde güneş öğlene doğru camiye dönüp Ay İpek’te olacağım gel bekletme beni!.. kızgınım, aylardan ağustos gözüme pusu kurmuş lodos şarkımız susmadan işportaya düşmeden aşkımız gel... polisler öğlen uykusunda fırsat bu fırsat, gel... gelmezsen, ya kendimi yakacağım ya kemeraltını yıkacağım!.. |