ELVEDA İSTANBUL
Yürüyorum adım adım azalarak
Ayaklarımda bezden papuçlarım Köşede keman çalan kör dilenci Yosma süslü arnavut kaldırımları Hava gri ve dumanlı bu sabah yine Yağmura durmuş kış bulutları Elimde küçük valizim var İçinde birkaç giysim ve kitaplar Bir de anı diye saklanan fotoğraflar Metronun kalabalığına sokuluyorum İçimde sakladığım yalnızlığımla Evler geçiyor yanımdan bir bir Tabelalar okuyorum rengarenk Gidiyorum şehrimden azalarak Ardımda boğazda gemilerim kalıyor Pat pat sesleriyle balıkçı teknelerim Asırlık yalılarım,Topkapı sarayım Ortaköyüm,Sultanahmetim,Beşiktaşım Çamlıcam,Çengelköyüm,Sarıyerim Galata kulem,Ayasofyam,Yerebatanım Kız Kulesi ve bütün hatıralarım Son kez size vedalaşarak bakıyorum Elveda İstanbulum ben gidiyorum |
deyişler oldu.Çünki,bence de İstanbul,kendi özünde İstanbul'u yaşayabilen,İstanbul'u yüreğinde şiirleştirebilenlerin şehridir.
"Elveda" demeyin boşuna Yasemin Hanım,İstanbul,sizin gibi şiir yürekli sevenlerini bırakmaz,*peşinizden gelecektir mutlaka...
Güzel şiirinizi ve İstanbul sevginiz gönülden kutlarım.Saygılarımla efendim,
Ünal Beşkese