Müessese
Vicdan bir müessese ki altın ve sükuttan,
Ve ömür ki bu katta bir koku ki güldendir. Katmer katmer yapraklar, açıp mehtabı sarmış, Arzı endamın ruhu ki gülün şevkindendir. Yüreği saf olanın, gülü çabuk kararır, O gülü solduranın, ahı kara boyanır, Temizlik ki parlaktır, gülün nuru hallice, Ve kara boyananın, evvelden hali nice! Bulut çöküp üstüne, sis bacayı sarmış ki, Ölümlü mahluk şimdi, kötüye bulaşmış ki, Gülün endamı yerde, ki arzı ne kifaye, Boşa endam arz etme, sen koş artık Niğde’ye. |