İLK GÜN
Köye geldiğim ilk gün
Payam ağaçlarının çiçek açtığı günlerdi Ruhuma huzur veren görsel bir güzellikti Bin gözlü yüzleriyle Ağaçlar cüretkardı Her biri karşısında durdurdu beni Kabrin yanından geçiyorum Beni ağlatır yakın uzak tanıdıklarım Ölüm gerçeğiyle yüz yüze kaldım Yolun ve sözün başında Hayatın bu fani yüzü iyi ki var Boş yere yaratılmış olamazdı insan Zerre ektiğini biçeceği günü olmalı Ölülerini taşıyan her kabirden aldım dersimi Köyde ilk gecemdi Çimiller kol kola girip saldırdılar Cirmi küçük bu canlılar Isırdıkları her yerde yara açtılar Bütün bir gece uyuyamadım Bütün bir gece uyumuş kadar sıhhatliydim Unuttum gitti huzursuz geceyi Kişneyen atın hayran eden siyah rengi Köy sürüsünün bir nehir gibi akışı Dut ağaçlarının tükenmez bereketi Uzayıp giden gölgesiz tarlalar Duyulmadık yer bırakmayan Müezzinin ezanı Çimil haşeratının açtığı yaraları kapattı Kendimi Kabuklarını soyduğumuz yeşil cevizlerle buldum Ellerimiz avuçlarımız kına yakmış gibi kaldı Taze ceviz süt beyazdı içi Ceviz içiyle açlığımızın doyduğu Çocuk sevinçlerimiz bir kuğuydu Köy günleri daha ne kadar güzel olur Daha ne kadar sıcak bulgur başında Mendillerimize sarılı payımızı beklemek mutluluğu Nasıl unutulurdu Göle girmiş ıslanmış saçlarımız Kurbağalı göllerde çimdiğimiz Ve arınmış ruhumuzla yaşarken Birbirinden güzel günler geçiyordu Tez geldi ayrılık günü köyden .. Mustafa kaya 18.12.2021 / istanbul NOT : Çimil sivrisinek küçüğü . |
Emeğine yüreğine sağlık
__________________________________Selamlar