kafileŞiirin hikayesini görmek için tıklayın şahsi sorunlarla edebiyat yapma taraftarı değilim ancak toplumu ilgilendiren konularda özel hayatın hükmü kalmaz.kudüste yaşamak için istanbulu terketke yalnışlığı var hayatımda.buna yaşamak deniyorsa artık.dışarı çıktığım anlar olsada şehir hayatına uzak olmam gerçeği beni kahrediyor.her şeyin özeti gibi bu tespit.subjektif olsada sosyalleşme gerçeğini nerde aramalı sorusu için yaşlanıyor mevsimler.şehir hayatı birazda yalnızlıktan uzaklaşmayla anlamlı.bir vapurda şiir okumanın hazzını yaşamak arzusuyla yaşayanlar için nasıl bir insan olmalı sorusu.işte bunlar bir iyilik fikrine taşıyor insanları.bunlar anlaşılmalı şehir yaşamından her şeyden önce.
keder yüklüydü zaman
kuruyunca hatıralar güneşte acıyla yoğrulmuş topraklara bakıp bir gülü kurtarma telaşıyla geçiyor zaman ve kendi içimin karanlığında bana sokulan kent için kırılıyor çiçekler hep yaz ve sonbahar beklenen yolculuklar için bataklık çekiyor kuşların masalını öğrenecek çocuklar taştan arınmayı tatlı bir telaş gibi gülünce gözleri. nedim demirbaş 1 şubat 2020 |