KIŞ HAZZI...Ne gül kaldı, ne diken; kışı vurdu mevsimin, Semânın rengi döndü; karardı gök, hem zemin. Karda kaymanın zevki, fakire meşakkattir, "Bu da geçer" desek de; baharından kim emin? Nice mevsim yaşadık, nice karakış gördük, Kışlar acı getirdi, öldük öldük dirildik. Odun, kömür, gaz, soba; yedi bitirdi bizi, Uludağ’da kar yandı, biz kediye çul ördük. Doğuda yol kapanır okula varmak için, Kader midir, zaaf mı; acı çekeriz niçin? Irmaklar sele döner, yıkılır hâne, mekân, Kuşlar çatı ararlar karda donmamak için. Yükseklerden uçanlar görmezler halimizi, Fatura zamlarıyla yürütür gemimizi. Artık gelen kışları parklarda da yaşarız, Milletin bahçeleri ısıtır hepimizi. Yine bir kış böylece dayandı kapımıza, Kiminde var, kimde yok; bakmıyor çoğa, aza. Yardımlaşın, bölüşün, veren el hayırlıdır; Verdiğin kadarıyla ulaş içinde hazza... 18.11.2018 Fatih-İST. Enver Özçağlayan |
Çok nadide bir şiirdi, gönlünüze ve dilinize sağlık usta.
Ne yazık ki "veren el" olmaktan çoğumuz uzak duruyoruz.
Nice güzel şiirlerde buluşmak dileği ile, selam ve saygılar sunarım.