Parça
Dokunduğunuz kitap, duygusallığın bir parçasıdır
Ellerini birbirine vuruyor, kalemini parçalıyor Henüz kovulmuş işinden, hala bir neden arıyor Gördüğüz ay, dökülmüş gözlerin bir parçasıdır Attığnız mendil, umursamadığız eski kağıt parçaları Çoktandır elinize almadığınız defteriniz Yerini bile unuttuğunuz kaleminiz Hiçliğin en büyük somut örneğidir Gözlerini açmak zor geliyor, sisli havaya karşı Yerdeki kalemini almak için eğiliyor Bir söz veriyor kendisine Tutmazsa çok da önemli olmayacağı Okuduğunuz zırva, umudun bir eseridir Yumruk yapıp, parmaklarını acıtıyor Gelecek olan gün, bugünün parçalarıdır Yerdeki parçaları almak için eğiliyor. |