Büründüm
Anlaşılmaz kelimelerin uzağında
Bir karıncanın gülüşünü gördüm Obur doymaz bilmez fil ordularında Açlığın nefesini denize üfürdüm. En uzak nedir diye sorarsanız bana Bir adım sonrasına ben sürgünüm Karışmış can bir damla gözyaşı kana doğru ile eğrinin eksenine sürüldüm Kıyıdan köşeden kaçandan yoruldum Tiksindim dünyanın yarasa bakışından Güller çiçekler vardı desenizde bana Ben inandığıma büründüm... |