Konya da sabahYeşile bezenmiş Konya ovası Yağmur düşüyor Islanıyorum Başkalaşıyor ruhumda şehrin havası Moralim düzeliyor Gülümsüyorum. Yürümeyi özlemişim Yağmuru özlemişim Uzun zamandır Mevsim gülerken Taş suratımdan taşı sökesim geliyor Ellerimi çırpıyorum Güvercinler geliyor Çığlık atıyorum Neşemi baharın sevinci deliyor. Öyle bir ruh hali ki Tasalarımı unutmuş, tasasızım bu gün Bakıyorum ki, ne kadar güzel bu şehirde minareler Huşu içinde kıpır kıpır yüreğim Ne hoş Ezan sesi Vakti tamamlıyor Mevlana’nın nefesi. |
derviş gibi dönerim kendime
begenimle
Saygılar