Ölüm
Rüzgarın hışmıyla yola revan olur tabut. Uğurlayan hüzün; yolcuysa hüşu içindeydi büsbütün.Avluda bir telaş…Dudaklarda feryat; attı ölüm insanlara acı bir tokat.Etrafa yayılan nahoş bir koku duyuldu.Koku, korkuttu! Uyandı içimizdeki gaip olma kuşkusu.Oysaki ölüm,sonsuzluğun çemberinde oynanan bir oyundu.
|
Ölüm,
karanlığın aydınlık perdesinde ağrılı kaya..
Ölüm,
Yaşarken varolmamızı hatırlatan sonsuzluk çemberi...
Tebriklerimle
Selam ve saygılar şairim
....