ISSIZ RIHTIM
Ve… Zaman bizi ötelediğinde; duyuldu içimizdeki öksüz atların nal sesleri. Beklerim... Sessizce giden geminin ardından el salladıklarımı. Lakin, Issız rıhtım avaz avaz susar. Ardından ıslanır yavaşça. Sebepsizce yürür ayaklarım. İstikametsiz öylece gider... Hoyratça eser rüzgar… Ahvalime fütursuzca. Güz, son demlerinde.
Bense karakıştayım. Yapayalnız. Ve ıssız. |