Şu şiir..şu kiraz dalı kendi rengine vuruldu şu tan kızıllığı uzakları yordu şu dağlar nehirleri ayaklarına çağırır şu nehirler dağları eğilmeye koşullandırır şu kuş şu güle kondu gül konuşu müstehcen buldu kuş bir şarkı söyledi gül kuşkularından elendi şu yeşil,bahara göründü şu bahar sarı hüzünlere süründü şu harın tay şu gölete koşmakta gölet yakamozlarla çoşmakta (....,....,) şu hayat ölüme göründü ölüm utancına gömüldü ......... zana..16/08/’08 |
UMUT ve DOSTCA