Lavanta Kesesi
Bir sessiz ve soğuk akşamüstüdür,
Sen düşmüşsündür öyle keskin ve inceden aklıma. Ellerim üşümüştür, kalbim belli ki bir yerlere yetişmeye çalışmıştır, Uzaklığın yakın, yakınlığım dar olmuştur. Kaç bahar geçmişsindir maneviyatımdan? Papatyalarım değmiş midir uçsuz bucaksız kalbine? Sahi sulamış mıdır nefesim kurak yanlarını? Tebessüm çizgilerinde kendime bir yuva bulabilmiş miyimdir? Haklısın bu kadar derinden yürümeye korkar insan. Halbuki ben hiç yeryüzünü tatmadım. Kim başkasının sandığında naftalin kokmak istemiştir? Oysa ben sen isteseydin lavanta keselerimi de vadederdim. |