Kalmamış sana yazacak tek bir şiir
Artık sen de kandırma kendini
Vicdan rahatlatması, kabul et
Sen de hiç sevmedin beni

Acı, keder toplamış İstanbulun tüm aşıkları
Seni anıyoruz bu gece
Nasıl ellerimi bırakıp gittiğini mesela
Benden gidememenin nedenlerini

Unutmalıyım artık binlerce mutlu şeyi
Biraz olsun nefret etmeliyim
Katılaşmış bir kalp, akmayan bir gözyaşı
Belki biraz öğrenmeliyim sevmemeyi

Yalnız, dudaklar anlatamaz sanırdım içtekileri
Kalemim yokluğunun tuzağıyla susana değin
Ya da her karanlık günün ardında sen var sanırdım
Bilemezdim gündüzlerimi alıp gideceğini

Şimdi her yerde varken sen, ben kendimde dahi yokum
Zor olacak, Beyoğlunun ölüme meydan okuyan panjurlarının arasında
Ölüm saatlerine yaklaşıp benliğime varmak.
Zor olacak sevdiğim, son nefeste dahi gözlerimi sana açmak
B.D.