İNCİ
Sanmam durmaz artık titreyen ellerim
Ardına alır ancak bir testi su döker yollarına Sevinçlerim, ilk adımlarım, ilk ağlayışım İşte şimdi hiç kavuşamadığım kollarında Sevgi kendine bulur mu bir yol İnsan kaç kere kalkabilir ki ayağa Söyle yaşamak bu kadar mı zor Sen her gün kanatlanırken yanımda Kader son kez kesiştirdi yollarımızı, izledim seni uzaklardan Kalbimi hızlıca çarptıran, gözlerimi sızlatan bir şey kalmış olmalıydı Hiç alamayacak olmanın kederiyle beni oradan uzaklaştıran Düşündüm de belki senin boşluklarını kendimle onarmalıydım Umuda yenik kapanır mı bir şiir daha sonsuzluğa Kömürler elmasa dönüşene dek Vazgeçecek mi hiç insan darbeli bedeniyle düşmekten Yalnız midye kapısını aralayan kumunu incisine dönüştürene dek... B.D. |