SEN MAHKUM ETTİN
Zifiri karanlık, kor gecelerde
Beni yalnızlığa, sen sürgün ettin Hiç geçmek bilmeyen, zor gecelerde Ne çare yürekte, sabrı tükettin Beni yalnızlığa, sen mahkum ettin O senin yüreğin, taş kadar katı Meçhule koşuyor, bak kader atı Ayrılık zehriyle, buldun fırsatı Gururla, tavrınla, canıma yettin Beni yalnızlığa, sen mahkum ettin Firak libasını, kendin giyerek Fütursuz gönlüne, boyun eğerek Bu aşkta kavuşma, olmaz diyerek Dönüpte yüzüme, bakmadan gittin Beni yalnızlığa, sen mahkum ettin Sevdanın açtığı, kalpte yara var Çare diye derdi, gönlüme sıvar Üstüme geliyor, her gün dört duvar Hem beni bitirdin, hem kendin bittin Beni yalnızlığa, sen mahkum ettin Sessiz kalışınla, ettin beni şok Boş bahanelere, benim karnım tok O mutlu günlerin, hiç mi hatrı yok Farkında değilsin, bak bana n’ettin Beni yalnızlığa, sen mahkum ettin Asıldı suratım, artık gülmüyor Bela aramaya gerek kalmıyor Buna itirazım, bitmek bilmiyor Huzurun önünde, sen de bir settin Beni yalnızlığa, sen mahkum ettin Böyle aşk her zaman, çiledir çile Lüzumsuz sevmişsin, sen bile bile Beddua ve ahlar, gelirken dile Elinin tersiyle, aşkı hep ittin Beni yalnızlığa, sen mahkum ettin Sadık DAĞDEVİREN Aşık LÜZUMSUZ ETEK YAZILARI MAHKUM: Tutuklu, özgürlüğü kısıtlanan ZİFİRİ KARANLIK: Çok karanlık, hiçbir şeyin görülmemesi MEÇHULE : Bilinmeyene FİRAK: Ayrılık FÜTURSUZ: Çekinmez, umarsız |
Her zaman ki gibi duygusuyla,kurgusuyla,anlatımıyla nefis bir hece şiiri okudum etkin kaleminizden.
Kutlarım gönül sesinizi,emeğinizi.
Esenlikler dilerim.