bengisu
soylu sevdasında bahçelerden gelen esinti
kardeş türküler bir çiçeğin gülümsemesi tükenmiş sözcüklerle yıkanıyor yüzündeki anlam ufuk sabahlıyor dağları tutuşturan ateşlerde bu kalbi dayanılmaz çığlıklarla susturur gibi kelebek desenleri uyandırır gibi göğsünde isyanı rüyamı büyüttüğün kederi başaklara dokundurman ölümcül hülyalarla gezindiğin suskunlukla ağlayan göçebe kalbim onarılmaz kaybedişte serpiştirmek yüzüne umudu bulmaktır kavgayı ölümün derinliğinde bengisu gibi çağlamak |