Vahasilisli bir acıdeşen camgöbeğinden hoyrat kâh deniz görür kâh çölün ortasında rüzgârın gâhındadır sürgün taşır beni tane tane sana bürünen serap utanır kınından çekilir büsbütün içim gölgeler aklını yitiriyor bu güneş midir alevli feracen ben bir buluttum; gözlerinde yağmur ben bir unuttum; kendimi -senden daha çok ben bir suydum gözlerinde vaha arayan kaybolmuştum, kaybolmuştum... |