ölümün çocukları...ölümü barındıran toprak bıçağın ucunda kalan iki nefes arası can sürgünken acı hiç büyümedi gülüşleri ne vakit dönsem kirpiğimin ucunda talan sözlerde telaş kırıldıkça dallar öl kalemim savrulurken uzaklara bir yanımda kan bir yanımda ölümün çocukları içine düşen çökmüş içime göçebe umutlarda kaç zulüm var... 13/08/2008 |