Oda Bana Köz Kaldı
Çoğunu bulamadım, olanda servetimdir
Yavaş yavaş tükenen, bir gönülde iz kaldı. Umuda uçan derman, ona da hürmetimdir Yokluğunda çözülen, oda bana diz kaldı. Gidiyorum zamanın, tozlu güzergahına Halimizden şükürle, çileden dergahına Çıkınını da açtım; baktım her cenahına Çileler derinleşen, oda bana yüz kaldı. Düşündükçe sebebi, sorgular bir göçeri Ölümün karşısında, var mıdır ki geçeri? Kim bilir, kaç tufandan, atılmışım içeri Ateşleri tütmeyen, oda bana köz kaldı. Nice baharlarından, çığlıklarım da vardı Sevinçlerim havada, sevdalarımda yardı Sıcak bir Ağustos’a, yağanlarım da kardı Nefesi soğutmayan, oda bana güz kaldı. Hasretinin yelinden, gidiyor bak koçunda Masumiyet saklıdır, ömrümün her suçunda Sonsuzluk kervanının, beyazı var saçımda Kaderimizden güldü, oda bana saz kaldı. Gövdesine yazılan, sendin ağaçlarımın Ruhunda güzellikler, gözde pınarlarımın Adına gül mü soldu, sevda yangınlarımın Sol yanını okşayan, oda bana naz kaldı. 22/10/2021 İskenderun |
Kusuruma bakmayın dos yoksa sizin her şiiriniz güzel.
Yine öylesi güzellikte bir şiirdi. Yürek sesinize gönülden tebrikler.
Her daim sonsuz saygımla.Selamlarımla...