DELİ RÜZGAR
Esme rüzgar,esme benim üstüme
Ne varsa savurdun attın uzaklara Ben kaç bahar görebilirim ömrümde Vuslatım hasrete döndü Ben kavuşmak istedikçe sevdiklerime Önüme tufan oldun,poyraz oldun Alabora ettin yüreğimi Güneşim soğuk,tomurcuklarım açmaz oldu Çehrem soluk,bedenim yorgun Değer bilmeyenler yüzünden öğrendim Değer vermeyi En çaresiz anımda yanımda hissetmeyi Meltem ol da es gönlüme Sende vuslatıma eşlik et Bu can eskidi,bulurum melteminde yeni can Uçurumun eşiğindeydim sana sarıldım Uzanan elimi boşlukta bıraktın Oysa ki,bende seviyordum Sevdanın gözlerinde kayboluyordum Esme deli rüzgar başımda Ağladığımı görmeden git burdan Çektiğim acıyı bilmeden Ne kadar güçsüz olduğumu görmeden Nefesini bırakmadan Ardına bakmadan git benden.. Çektiğim acıları dışıma yansıtmadan Sana ulaşamayacağım kadar uzaklara git Ordan oraya savrulurken görme beni Yine güçlü ve yıkılmaz bil sen beni O ağlamaz, üzülmez diye düşün ardımdan Esme başımda verdiğin umutlarla git benden... 🐋🐋🐋🐋 /italik ] |