alçak dumanı
bu vakit köpek gibi yaşamak yalnızlığı
özleme yatırmak kovanı özlemle anılan baharlar için taşındı bu şehirden çoktan hayatım yurt tutmuşum toprağımı göçebe hayatlara yakışan türküler gibi sığınç rizenin dağlarında yeşile çalan tabiat gökyüzüyle uyumlu özlemle yadetmek yayla şenliklerini mahpusluklarda zaman imkan tanımıştır yeşilin tutkusu için çığlık atmayı sizinleyim yolculuklarda akıtılmış zehre karışan yitikliği gibi yolların daha başlangıç sayılır baharın ağrısı için çoğalan muştuların sevinci bu şehrin konukluğu için yaşamak aykırı düşmüş cenneti ıssızlığa karışan aşkların yitmesi gibi ülkesizliğin kıyılarında yeni uyanmış güne selam verip aranmış alınyazısı bitkin bir gülde cemre olup akmış nehirler erincin ışıldayan mercanlarına. nedim demirbaş |