Büyüdüm Anne
On bir yıl
Bazen ayakkabılarımı ters giydim Bazen hasta oldum gecelerce Bazen üzücü oldum yaşımdan Bazen yorucu, bazen komik En güzel rüyalarımı gördüm düşlerimde En büyük hayallerle daldım geleceğe Tüm nefesimle sizi soludum benliğime Size dayandım, Size sığındım, Size güvendim Böyle sıvazladım sırtımı kendi kendime Siz varsınız diye hiç korkmamıştım gelecekten Çok çalışacak, Hep birlikte dünyalara dalacaktık Hem okyanus kadar büyük ve mutlu Hem de, en güvenli limanımız olacaktı evimiz Ben, sen ve babam.. Sen gittin ya Anne, Düşlerimin kapıları çarptı yüzüme Biçare gibi yaşadıklarım kaldı elimde Koynunda gülümseme kokan o son günü Hınca hınç zımbalamak istedim benliğime İzin vermedi sessiz çığlıklarım , Son bir düş daha denememe Dün dünde mi kaldı? Anne Bugün ne değişti yüreğimizde Bir bilinmezin içindeyim sensiz dünyamda Kokunu kaybettim burkulan yüreğimde Duygularım bensiz, ben onlara güvensiz oldum. Kıymeti kalmadı doğan güneşin Kayıplarım koca bir gemiyi doldurdu gitti Hayallerim koynunda kaldı anne, Sen üzülme ! Herşey istediğin gibi yerli yerince Bozmaya kıyamıyoruz eve girince Sen hislerini , düşlerine yoldaş eyle benim yerime İstersen yıldızların üstünden yürü gökyüzünde İstersen süzül gelincik bahçesinde Artık ben büyüdüm Anne... HATİCE AKAY |
Şiir ruhları okşayan, sihirli bir eldir
Kutladım kalemini ve eserini
Gönlün abat olsun
Şiirle kal, hoşça kal