ŞEHİTLER ÖLMEZ

fahrettin DÖNMEZ Kimlik Onaylı

0,0 / 0 kişi ·1 beğenme · 18 yorum · 1926 okunma

Önceki Şiir Sonraki Şiir

ŞEHİTLER ÖLMEZ

Şiirin hikayesini görmek için tıklayın

Asi kenarında
….boynu bükük
….gözü yaşlı bir çocuk
….ağlıyordu
bükülmüştü dizleri
kapanmıştı dizler toprağa…
ağlıyordu.
Kırık aynanın şavkı
Güneş hırçınlığıyla yakıyordu tepeden.
Başı büyümüştü…
Gözleri küçülmüş.
Asi’nin kenarında bir çocuk
…..Suluyordu Asi’yi…
Toprak kuruydu…
Bekliyordu…
Göğsünde güller açan
Babasını bekliyordu.
Toprakla öpüşen dudaklar
………..kan kırmızısı ile bezenmişti…

Asi kenarında
….boynu bükük
….gözü yaşlı bir çocuk...
….ağlıyordu
Ağlıyordu ejderhanın boynuna dolandığı
şu anda
Kendi kendine…
Sızım sızım sızlıyordu yüreği….
Babasız kalışına…

Şırnak’ta vızıldayan
Vızıldadıkça sızlatan
Soğukluğu ateşe dönmüş
Bir çekirdek….
Kuş gibi hafifletmişti
….kanatlanıp
….suskunluğuna boğmuştu sessizce…
Düşerken görmüştü Asi kenarındaki çocuğu.
…….bilmişti babasız kaldığını…
Babası…
Adı şehit…
Bilmişti asi kenarındaki çocuğu…
Bilmişti tırnakları
…….geçtiğinde yüreğine….
Yanmıştı canı
Sabahın sessizliğinde kıyamet koparken…

Asi kenarında
Bir çocuk baktı gökyüzüne
Sıkıldı yumrukları
…..zayıf bedene inat
Kısıktı sesi
Kısılmıştı kan rengi gözleri
Gürlemek istedi
…….aslan gibi
…..yapamadı….
Boğuldu sessizliğin sesliliğine.
“baba” diyebildi….
Baba!!!!
Yankılandı Antakya’nın köhne yapısında…
Asi titredi can havliyle…
Kısık sese can verdi…
Baba!!!
Daha dün “geliyorum
……………Dememiş miydi?
Vermemiş miydi söz?
Yalan söylemezdin sen
Baba!!!!
Hani yalan söylemezdin….
…

Asi’nin kenarında
…bir çocuk
…..
yıkılmıştı
yığılmıştı yere…

Asi asi akmıyordu
Asi sesine boğulmuştu
Küçük çocuğun
Baba!!!
Deyişinde……
……………………………………………………
Titreyen gönüllerin
sesiydi bu Asi’nin asiliğinde..
Çocuklar
…………………………….ağlıyordu
Analar
…………………………….ağlıyordu
Babalar
………………………………ağlıyordu…
Ağlıyordu
………………………Asi’nin kenarında gönüller…
Asi ağlıyordu…

Bir çocuk ağlamıyordu şimdi…
Upuzun uzanmıştı Asi’nin kıyısında…
Antakya’da bir yel esiyordu
….öpercesine…
Bütün Antakya
Asi
Dağ
Taş
Haykırıyordu
“Şehitler ölmez
Vatan bölünmez”
Asi de çağlıyordu
Akıyordu tersine
Kaderine ağlıyordu…
Kederine ağlıyordu…
Asi’nin kenarında
- binlerce omuzda-
Bir can gidiyordu…
“Allah u ekber…
Allah u ekber
La ilahe illallah….

Asi’nin kenarında…
………. Bir çocuk
doğruldu
baktı yükselişine göğe
….binlerce bedenin…
Büyüdü gözleri
….büyüdü yürek kadar…
Baba!!!
Karıştı
kayboldu
küçüldükçe büyüdü… şimdi bir tek yürek haykırıyordu
binlerce yürekten güçlü…
Asi kenarında bir çocuk
Dimdik
“Şehitler ölmez
Vatan bölünmez….”

Şiiri Değerlendirin

Şairin Önceki Şiiri Şairin Sonraki Şiiri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

ŞEHİTLER ÖLMEZ şiirine yorum yap

Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?

ŞEHİTLER ÖLMEZ şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol

Yorumlar

mozturk

14 Eylül 2008 Pazar 15:35:52

Yüreğinize sağlık.Kaleminiz daim olsun,hedefleriniz hep böyle kalsın.Ankara Etimesgut Zırhlı Birlikler Okulu Eğitim ve Tümen Komutanlığından selam ve saygılar