KIYAMADIĞIM
Kalbimi parçalayıp
Yola döksem umutlarımı Ufacık kırıntılarla… Gagalasa martılar Son lokmasına kadar… Bedenimden ruhumu çekip alsa Alacakaranlıkta… Upuzun bir kamışla üflese Uzayın derinliklerine Asık yüzüyle bir çöpçü… Zalimlerden zalim, Çatık kaşlı bir zabit yaksa Kayda geçmiş tüm suçlarımın Utanç tutanaklarını… Bir “oh” desem, Gevşesem… Sigarasının dumanında savursa Bir bıçkın Azgın hayallerimi… Seyretse sonra, Halkalarla eriyip göğe yükselişlerini… Kalmasa geriye benden En küçük bir iz bile… Güneş tam tepedeyken Kaybolur nasıl olsa gölgem. Eminim ki gam yemem. Sadece sen… Elimden su içen köpek… Yaladığın avucuma kıyamam bir tek, Teşekküre binaen. Mücella Pakdemir |
Emeğine yüreğine sağlık
____________________________________Selamlar