Ebem Kuşağı
Bir güneş daha düşüyordu bugün,
Öyle ıpılıktı ki damlaları Hiç aklıma gelir miydi şu hüzün, Bilir miydim attığı adımları. Ezip geçtiği yerde kaderlerim Üstümde ayaklarının izi vardı. "Etme" desem, hükümsüzdü sözlerim Kaderde elbet hüzne de yer vardı. Kıyır kıyır yollardan geldi biri Adı metanet, dikildi karşıma, Heybesinde güller; dikenli dalları Yorgun yorgun ilişti can odama, Güllerden bir dal bıraktı hüznüme Ah, dikenlerinde tanıdım sabrı. Battı, çıktı, acıttı can özüme Metaneti de bildim sonraları. (Anlattıklarım) Dünde yok, hiçbir yerde yaşanmadı. Akıl başa düşünce, öz Hakk dedi. Güneşle bir ebem kuşağı çıktı. Tadıldı tüm hisler, sırayla bilindi. Zamandan, mekândan ırak bir yol çizildi. |
Çok çok güzeldi yüreğinize sağlık