Pervane
Pervane Hayy dedi görünce mumu
Ölümle sözlenip vuruldu ışka Dedi; yasak ettim gayrı uykumu Özü yitirmenin cezbesi başka Hâlinde ne isyan ne başkaldırış Ne kuru serenâd ne de çıldırış Münzevi bir duâ sessiz yalvarış Ve lâkin müşerref olmadı meşke Mum yandı o yandı durdu semâha Kalbinde inşirâh girdi ferâha Gece dudağını öptü bir daha Ölüm öldürürken girdiği köşke Mecnûn istidâdı Kerem ahdi var Âşîklara ibret vefâ bahtı var Allah’a yâr olan gönül tahtı var Ve asla dilinde gezmedi keşke Pervane bir insan belki bir lisân Ateşin ateşi yakması ihsân Kimdir en sevgili kime mihribân Yolun son menzili uzasa Hakk’a ______Makberî |