kırık saat ilahisi
şimdi karanlığında uykuya yattığım gök
mümin için doyumsuz kevseri kuşatan kök mezar çiçeklerini görüyorum kabrimde ruhum kanatlanıyor nurdan bir ibrişimde sövülmüş kutsalımı seccadeye oturttum vatansız insanların meskün olduğu yurttum kanla yazılmış yazgım bayrağıma dokunmuş kahraman ordumuza kor şiirler okunmuş yüzüme doğrultulmuş namlulara sevdali karşıdan geliyorsun bir gül kadar edali tanımışım gurbette cehennem azabını kalbimi dağlayan ses akıttı kezzabını ben yurtsuz güvercinler korosunda bir keman şimşekle yarılan gök vermiyor aşka eman suların çağladığı bir ırmakta yıkandım çöllerde muştu diye seraplara inandım şimdi hakikat için uykusunda bir şehrin sabaha ulaştıran rüyalar kadar derin |