KARA BELABir kara bela geçti, Türkiye’min üstünden! Bambul sürüsü gibi ne var ne yok, yuttular! Tek hayırlı haber yok, eşten ya da dostundan; Koskoca bir milleti, ayakta uyuttular… Bıktı, usandı millet, o/nursuzluklarından! Bir gün yangın, bir gün sel, uğursuzluklarından! Kureyş lilere döndük, şuursuzluklarından; Düze çıkacaklardı, çırpındıkça battılar… Haspam çıkıp dedi ki, “bizden önce yol yoktu!” Halkın bu yalanlara zaten tüm karnı toktu! Yalandan, iftiradan, Tuz gölü bile koktu; Bir nesli davar sayıp, koyun gibi güttüler… Kandan, kinden beslenen, bir nesil yarattılar! Huzur dolu günleri, mum ile arattılar… Yangında kuru dere, sellerde Fırat’tılar; Canım Anadolu’mu birbirine kattılar… Orman yangınlarının faturası dün geldi! Sıkılan tüm suların neticesi bu seldi! Öngörüsüzlüklerin acısı yürek deldi; Yıllarca orman yakıp, arkasında yattılar… Sorsan hiç suçları yok, suçlu çam ağaçları! Çürüğe çıkarılan, tüm uçak ver- kaçları! Deveyi hamutuyla yutan asrın açları; Ecdadın tüm varını, yok pahaya sattılar… Bütün bildikleri bir yanlışlarına yetmez! Yaptıkları hiçbir iş, gavur parası etmez… Artık benim yurdumda, asla borunuz ötmez; Cehlin ırmağında kir/ olup akıp gittiler… Halkın gözünde bunlar yıllar önce bittiler… Antalya-2021/08 Halil Şakir Taşçıoğlu |
Duygu ve düşüncelerimizin tercümanı olmuşsunuz,
gönülden tebrikler
anlamlı güzel bir şiir.
Selam ve saygılarımla..