Huzura Doğru(Arşiv)
Tövbe balyozu bir kez kavranınca
Pişmanlık duvarını yıkıp geçer. Gözüne tozu bir kere kaçınca Yaşlarıyla bir kalbini çarpıp geçer. Kalbin anahtarı zikir; tutunca Gönül kapılarını açıp geçer. Özünde fıtrattan ateş kalınca Bir aidiyet hissi yakıp geçer. Bu, bu ne güzel yanıklık; bitince Küllerinden bir güneş doğup geçer. Bu ne de güzel sıcaklık; alınca Nasiplenen herkes ısınıp geçer. |