SIĞMADI GÖZLERİ
boğaza takılan hüzün’ e
dadandı musibet simada yorgun bir hayret zamanın gölgesinde uğultu göğün mesaisinde de kirpiklere tutkun her bakışta keyif çatıyor kederler bilmem ki kaç hacim yalnızlık eder bu bölüştüğümüz değerler anımsama anımsanmayan yanımı değil mi ki sönüyor mumlar yanmadan kendine oynadı adam dokunduğu son notada şaşırdı kadın sığmadı gözleri sözlerin çerçevesine iki damla yaş karıştı izinsiz düşen son nağmeye not: şiirimi günün şiiri kategorisine koyan seçici kurul üyelerine ayrıca bu sevincimi benimle paylaşan üye arkadaşlarıma da içtenlikle teşekkür ediyorum |