Ölen Benler (Arşiv)
Hoş mu hoş yuva kurdum gök kubbenin mahçesinde.
Çırpındım durdum; yüreğim şu kanatlarımda... Yakar kavurur bir güneş, canım son yudumunda. Meğer bir ben daha varmış benden habersiz, uykuda. "Uyan" nidalarıyla gönül kapısı vurulur. Açan bulunur ümidiyle vur! Vur, bir daha vur! Kopup gelir bir deli fırtına; azar, kudurur. Ruhumun haykırışı berzah dağından duyulur. Haykırışlar yankılanır art arda, dua olur. Git dualarım git! Yolum kılıçtan keskin olur. Ayaklarımda yarası, haset yılanı sokulur. Sokar, akıtır zehrini, bir ben daha ölür. Ölen kaçıncı benler… yine mi cismim çatlıyor? Yuvamın kaçıncı konuğuyum, yüzüm tutmuyor. Günlerden kaçıncı Cuma’ dayım, bak ağarıyor. Sıcak mı sıcak yine bir güneş daha doğuyor. |