BİR ADAM VARMIŞ
bir adam varmış
geceleri gündüzüne katan dert yumağı olan duygu sağanağı olan yalnız yatıp yalnız kalkan bir adam varmış yetimi gözetip garibin elinden tutarmış deniz kenarında ki kumlara yangına maruz kalan ağaçlara başından geçenleri sorarmış onlarla muhabbete dalarmış onca ağaç dal dururken kuşlar gelip onun balkonunda yuva yaparmış o onlara yem ve su verirmiş hassasmış yüreği gözleri çabuk dolarmış bu yüzden renkleri ve çiçekleri severmiş sardunyaya ait kırmızıyı manolyaya ait beyazı güldeki turkuazı erdemi yüksek dozlu ela gözleri boğum boğummuş ne diyeyim yani oda Allah’ın bir kuluymuş |